2021 was een raar jaar… Terwijl de flandriens over de kasseien dokkeren richting Roubaix, cruisen wij voor onze herfsttrekking door de gietende regen richting zuiden. Parc Naturel de Chartreuse is onze bestemming.
’s Avonds aangekomen blijkt dat het weer een rustige week zal worden: geen andere gasten in het hotel. De keet is voor ons alleen. Aangezien ik vooraf démi-pension geboekt had, is de hoofdschotel niet vrij te kiezen. Gemakkelijk, geen keuzestress! De geserveerde lokale specialiteit is heel lekker (soort ravioli als ovenschotel), en na het dessert moet het beste nog komen…
Chartreuse is niet alleen de naam van het gebied waar we beland zijn, maar ook de naam van de plaatselijke likeur. Terwijl we onze plannen uit de doeken doen, kunnen we 4 verschillende likeuren proeven.
Lekker spul zeg! Terug even focussen op onze tocht en met onze neuzen boven de stafkaart hangen. Hoteleigenares Christel adviseert – gezien het rotslechte weer dat er aan komt – om toch niet het “hoge traject” dat we voorzien hadden te volgen, en door de vallei naar het volgende dorpje te trekken. Onze ervaring heeft al meermaals aangetoond dat je de goede raad van de locals niet in de wind mag slaan, en dus wijzigen we wijselijk ons plan voor dag 1.
Dag 1 ◦ 23km ◦ 7u10m ◦ 1150m↑ ◦ 1000m↓
Een hele nacht heeft het geregend, en bij het buiten kijken vanuit onze kamer is het nog steeds van dat… De regen in het aanschijn van de oranje straatverlichting geeft een sombere sfeer in de straat. Volgens Christel’s weerbericht zouden we tegen de middag droger weer mogen verwachten.
Na het ontbijt gaan de regenbroeken aan, en laten we Saint-Pierre d’Entremont achter ons. Een beetje asfalt, en vrij snel een paadje in. Altijd zuidwaarts, en onze kaartlezer doet goed zijn werk. Na een paar uurtjes komen we in het gehuchtje Saint-Philibert waar de tijd precies heeft stilgestaan. Een klein riviertje doorklieft het pittoreske dorpje. De watermolen, een broodoven, een plaats om je paard van nieuwe hoeven te voorzien, … hier wordt er duidelijk niet gestrest met smartphones en niet werkende wifi’s en wat weet ik nog allemaal.
Net voor het middaguur moet alles er uit precies: de hemelsluizen gaan open, en het is marcheren “kop-in-kas”. Gelukkig dat dit niet te lang duurt, en ‘s middags kunnen we droog picknikken aan een skilift.
Afdalen richting de finish langs de “Chapel des Amoureux” en we kunnen in het dorpje Saint-Pierre de Charteuse op zoek naar ons hotelletje. We zijn te vroeg gezien ons ingekort traject, maar we hebben een waardig alternatief. De hotelbaas had verteld dat het de moeite was om naar het klooster van de Chartreuse te gaan. Enkele kilometers verder zien we bordjes dat we in de buurt komen van het klooster: stiltegebied! Van op afstand zien we de impressionante kloostermuur maar wat er allemaal achter schuil gaat is een groot raadsel. Als we het gebouw rond gaan, zien we enkele van de monniken. Ze hadden net bezoek, maar ook de bezoekers komen niet verder dan het deurgat met daarachter een – schijnbaar – prachtig binnenplein. We laten het klooster achter ons, en stoppen nog eens aan een mooi gebouw waar een museum gehuisvest is. Het museum is gesloten, maar het winkeltje is wel open. Het is vooral likeur wat hier gepromoot wordt en ik kan niet weerstaan aan de lokroep van de felgekleurde flessen: de gele en groene Chartreuse mogen de rugzak in.
Dag 2 ◦ 22km ◦ 7u40m ◦ 1220m↑ ◦ 1040m↓
Een gestage klim, maar het weer zit mee. ‘t Is te zeggen: droog. Mooie bospaadjes, en als we al eens een uitzicht hebben, dan is het op een mistige wolkenmassa. Jammer, maar we blijven hopen op beterschap.
Iets voor het middaguur komen we in een meer ‘rotsig landschap’ en traverseren we via een rotsflank. En dan gebeurt het… er komen gaten in de mist… hier en daar zien we het berglandschap verschijnen. Het is als een grote puzzel waarvan hier en daar met mondjesmaat steeds meer wordt prijsgegeven. En dan weer niet, want soms komen de wolken terug. Ik vorder nu op’t gemakske, regelmatig omkijkend naar de mooie taferelen die zich achter ons afspelen. Even verder draaien we rechts omhoog naar een col waar ook een bergerie staat. Helaas is het daar gesloten, want een drankje zagen we wel zitten. Ernaast staat een bijgebouw, waar kaas gemaakt wordt, en het winkeltje is open.
Binnen kopen we kaas, saucisse, yoghurt, en er is 1 kandidaat onder ons voor een fles melk. In plaats van eerst wat met de melk te schudden wordt dat – van de grote goesting en dorst – overgeslagen en wat krijgen we dan… ? Ne ferme smoel die de dikke room bovenaan met moeite door de slikker krijgt 🙂 De grote goesting is zo direct weg. “Nog iemand proeven mannen?” “Nee, pakt mor … hahaha”
Na onze picknick dalen we af langs een graat naar beneden. In het begin met mooie uitzichten. Maar zoals dat steeds gaat, verder naar beneden valt er minder te zien. Jammer dat het weer toe trekt, en voor we aan het dorpje Le Sappey-en-Chartreuse aankomen moeten we onze regenjassen boven halen. Na een half uurtje door de regen komen we aan Les Chambres d’Hôtes du Chant de l’Eau. Een oudere vrouw geeft ons een vriendelijke ontvangst en vraagt ons wat er gedroogd moet worden. Eenmaal binnen doet het deugd iets warms te kunnen drinken (en worden de blauw fleskes boven gehaald).
Om 19u wordt het eten geserveerd, het is duidelijk dat ons moe niet naar de winkel is geweest. Gewoon eens zien wat er in den hof te vinden is… Het zijn patatten met daarnaast wat groen loof van bieten met daar bovenop een klein spiegeleitje. Op de rand van dat bordje 2 kleine stukjes Tomme kaas. Daarna komt ze aan met een soepkom met een grijs-zwart soepje. Fier als ne gieter vertelt ze over de ingrediënten. Witte bonen, bruine bonen, en verder kom ik niet… en het ziet eruit alsof er nog wat caracoles bij ingedraaid zijn. Not my cup of tea, maar mijn gezelschap is er wild van.
De “zwette soep van moe pannekoek” wordt opgenomen in de annalen en zal niet snel vergeten worden.
Dessert is – uiteraard – zelfgemaakte yoghurt, maar als ik proef van de zurige witte brei, dan gaan mijn mondhoeken spontaan naar beneden ipv naar boven. Al chance dat ons moe vraagt of er nog liefhebbers zijn van pannenkoeken. Natuurlijk, en met de kaneel en suiker zijn deze best lekker. Het bericht dat de gepresenteerde wijn beperkt moet blijven tot 1 glaske (wegens geen vergunning) fnuikt een vrolijke afloop van de avond. Maar een halve boek kaarten denkt daar wel anders over. Iedereen krijgt een snelcursus “zetten”, en zodoende wordt het toch nog later dan anders.
Dag 3 ◦ 20,5km ◦ 6u40m ◦ 1100m↑ ◦ 1300m↓
Beginnen doen we naar goede gewoonte met een goede klim. Droog de dag beginnen is altijd plezant, maar de soundtrack van de dag is toch wel “four seasons in one day”. Het actuele koufront doet de neerslag veranderen naar hagel. Dan weer droog, en even later wordt dat dan de eerste sneeuw. Op het juiste moment komen we aan de hut Habart de Chamechaude waar we even kunnen gaan schuilen.
Eenmaal onze tocht verder gezet wordt het terug droog, maar helaas ontneemt de mist ons mooie vergezichten. Het is dikwijls kil, en dat zorgt er voor dat de pauzes beperkt zijn.
Na de middag komt het zonnetje er dan toch nog door, en volgen we een hele tijd een bergriviertje. Het snelstromende water en de overvloedige mossen doen me beseffen dat we hier weer in een mooi decor zijn terechtgekomen. Voor we het beseffen is ons hotelletje in zicht en beseffen we dat we alweer vroeg aangekomen zijn. Dan maar een cafeetje opzoeken zeker. Dit betekent dan wel een extra 125 hoogtemeters er bij pakken, maar dat hebben we er wel voor over!
Dag 4 ◦ 25,5km ◦ 9u ◦ 1450m↑ ◦ 1600m↓
Vandaag is het dan de koninginnenrit met als toppunt de Col de Bellefont. De ganse dag blijven we gespaard van neerslag maar krijgen we een snedige wind in de plaats. De gevoelstemperatuur zakt tot onder het vriespunt. Als we een cabane zien hopen we nog eens te kunnen schuilen maar helaas, alles vast. Dan maar ieder op zijn eigen tempo de steile klim aanvatten. Hoe hoger we gaan hoe dichter de mist. Beetje bij beetje naderen we de col … Ik begin stilaan te beseffen dat het nemen van topfoto’s uitblijft in deze omstandigheden.
Op de col zelf schiet de wind, en is het zaak om zo snel mogelijk af te dalen door de Dôme de Bellefont. Maar waar is het juiste pad naartoe? Effe zoeken in de dichte mist, maar echt heel duidelijk is het afdaalpad wel niet. Recht naar beneden door de sneeuw dan maar. De afdaling is ingezet en yes… in een ijltempo verdwijnt een groot deel van de mist. Nu kunnen we goed zien hoe het vervolgtraject er uit ziet. Echt ver zien lukt niet, maar toch genoeg om een mooi beeld te krijgen van het landschap.
We doorkruisen de vallei die bezaaid is met rotsblokken in alle formaten. Aan de grootste is het picknicktime!
We zakken nu verder met mondjesmaat, en met af en toe een mooi verzicht over het gebied.
Dan rest er ons nog een erg lange afdaling door een bos, waar fel geërodeerde rotsen er aan herinneren hoeveel water langs hier zijn weg naar beneden zoekt. En op sommige plaatsen is het vrij steil zodat sommigen onder ons een touchdown doen 🙂
Eenmaal beneden rest ons nog een vlakker stuk door de vallei naar de eindmeet. Nog even verder bollen naar een mooi gelegen hotel en dan is het nagenieten van een deugddoende trekking!
Fotoalbum
Praktische tips
Wij volgden grotendeels de GR de pays Tour de Chartreuse. Dit is een 6 à 7 daagse die wij ingekort hebben tot 4 dagen. Een groot voordeel is dat er voldoende slaapgelegenheid is in de aanwezige dorpjes, dus flexibiliteit troef bij het uitstippelen van je traject. De geel rode aanduidingen zijn overal aanwezig.
Tochtoverzicht
Link naar Outdooractive kaartje: https://out.ac/I4mG3A
Overnachtingen
- Saint-Pierre-d’Entremont: Hôtel Le Relais du Grand Som
- Saint Pierre de Chartreuse (2de & 4de nacht): O caprice du Guiers (handig: hier kan men de gekochte flessen likeur enkele dagen laten staan en ze nadien oppikken)
- Le Sappey-en-Chartreuse: Les Chambres d’Hôtes du Chant de l’Eau (bij moe pannenkoek
Gebruikte kaarten
2 Stafkaarten zijn er nodig om heel het Chartreusegebied weer te geven:
IGN Massif de la Chartreuse Nord & Sud 1/25.000
christrekking.wordpress.com 